Mbah GLEYOR: DE VERGETEN LEGEND (vergeten?)REGENT winkelwagen Kediri JAAR 1850Om te leren wat de verhalen, de geschiedenis, legendes uit het verleden of wat dan ook zijn naam, als het niet kan interpreteren de wijsheid van het verhaal tot leven en een betere beschaving in de toekomst? Of we nooit beseffen, dat er in elk verhaal van het verleden van Natuurlijk is er een waardevolle les voor het leven in het heden? Hoe dan ook, zal ik nooit zorg voor iedereen die wil discussiëren over het nuttig of niet het is een verhaal van het verleden. Ik zou ook niet ongerust als er bepaalde partijen die het gevoel hebben 'niet akkoord' of oneens zijn met mijn krabbels. Denken, het is niet belangrijk! Ik begin vanaf waar u?Goed uit deze sectie alleen. Dit is slechts een verhaal van het dorp kinderen. De kleine jongen was ik. Volgens de grootouders, vader en moeder, werd ik geboren in het dorp Kandat, Kandat districten, district Kediri op Oost-Java in te voeren. Kandat, ongeveer 15 kilometer ten zuiden van Kediri gelegen, op de as met een verbindingsweg tussen de Kadiri Blitar. In januari van dat jaar, de vroedvrouw die geleverd niet een dorp locatie. Dus het moet worden opgehaald bij dageraad vooruit, in een sfeer van zware regenval, had geen elektriciteit. Op een groot bed gemaakt van ijzer, verloskundige hulp leveringen, in plaats van in een kraaminrichting of ziekenhuis, de ochtend regen, in een groot huis in het midden van het huis, was ik veilig geboren. En ik was opgevoed tot de leeftijd van vijf-zes jaar thuis was. Kandat inderdaad een speciale betekenis in dit leven.Het dorp is zo leuk. In het midden is er een hoofdlijn (as) de hoofdweg tussen Kadiri - Blitar, huizen langs de weg was in die tijd zeer solide. Terwijl de weg in de dorpsstraat, bijna allemaal onverhard. Verder in de diepe, bijna alle toonaangevende om de locatie van de rijstvelden en de hei. Aan elk uiteinde van de dorpsstraat en de weg-as, is er altijd een gerdu / gerdon of post Kamling, compleet met een grote houten kenthongan. Elke na zonsopgang, klunthung klunthung geluiden, sound klunthung koe slepen karren of cikar. Sommige zijn op weg naar het veld, niet een paar zijn groenten die op de markt, die is gelegen in het noorden.Zo'n vluchtig uitzicht elke ochtend, de 70-jaren '80. Vandaag is het anders. Dus wat te doen, het verhaal van deze persoonlijke tijd met de titel boven? Ja, natuurlijk is er. Het enige verschil, had niet gedacht van die titel. Omdat het niet kan schrijven, vraag dan gewoon en blijf vragen. Wat, waarom, waar, waarom en zo verder en zo verder. Nu is het tijd om een verscheidenheid van het verleden gevraagd, dat in de huidige gieten.Mbah GLEYOR: griezeligeJa. Dus wat weerspiegeld wordt in de ogen van een kind. Het bouwen van een klein rechthoekig, ommuurd gedeg / bamboe. Het ligt net ten oosten van het dorp straat na straat selurusan voorkant van het huis waar mijn grootouders woonden in het westen. Nu is de dorpsstraat is vernoemd Jalan Glinding. Op de weg die glinding, Mbah Gleyor geparkeerd aan de linkerkant van de weg, de plaats leek onbewoond.Jaren '80, gedegnya deur op een kier zodat iedereen langs komt, zou een blik op wat er binnen te hebben. Ik meestal kan zien, als je wilt zwemmen in een waterbron / traditioneel zwembad dat is niet ver Mbah Gleyor locatie. En zeker, na het zwembad, dat is de vraag en vroeg om vragen altijd ontstaan. Aangekomen grootouders naar huis, vroeg ik hem aan iedereen die er thuis is. Zijn naam was een kind, Nanya nooit te vervelen met dezelfde vraag. Grootvader vertelt, dat die bestaat in het gebouw dat noem ik griezelig is het Mbah Gleyor. Niet het graf van een Mbah - Mbah (opa's grootvader), maar een houten kar. Er werd gezegd dat de houten kar is het voertuig van de Regenten Kadiri 18an eeuw. Waarom zijn gestrand in dit dorp? Grootvader uitgelegd, dan is de Regenten zijn het verlaten van de zaal in Kediri door het rijden van de houten wielen karren, probeert te ontsnappen aan de achtervolging van het Nederlandse leger.Helaas is op een plek niet ver wagen geparkeerd stond, werd de Regent gevangen. Zo verzekerd van de houten karren tot nu toe daar en in dit dorp. Toch nieuwsgierig, ik bleef vragen, "Opa, waarom houten karren die nog worden gehouden en verzorgd". Mijn grootvader antwoordde: "Het vervoer van hout wordt verondersteld om een deel van de geschiedenis van dit dorp zijn. De Regent is gedwongen om zijn ontsnapping te stoppen en wordt tegengehouden door een soldaat, het verlaten van de naam van ons dorp ". Ik verder niet begrijp de uitleg grootvader. Hij ging verder vertelt. Kediri Regent houten karren, gestopt in een plaats die nog in de bush en jungle.Zijn volgelingen genaamd de stopzetting van de ontsnapping door te bellen met de term "KANDEG". Kandeg is de Java-taal om te verwijzen naar een instantie van het woord 'stilstaand' wat betekent dat het is gestopt. Medium "kandeg" betekent is opgeschort, of beëindigd. Later werd het woord "kandeg" werd "Kandat". Het woord "Kandat", ik begrijp en besef dat het woord is kandeg uitspraak veranderd door de meeste mensen wordt het woord "Kandat ', die nu de naam van het dorp waar ik geboren ben. Geen wonder dat toen de wagen werd behandeld door de dorpelingen. "Maar waarom KEK, de Regent had achtervolgd door soldaten joegen het Nederlandse bedrijf?", Vroeg ik nogmaals. Grootvader opnieuw dat uitgelegd, de Regent gezegd te hebben gedood een leider belasterd suikerfabriek in Kediri. De Regent is bekend dat heel erg niet ontvankelijk samenwerking met de Nederlandse kolonisten worden.Hij wilde niet opgeven land voor suikerplantages diwilayahnya, in het belang van de Nederlands-eigendom van suikerfabrieken. Dus hij voerde een reeks van verzet en weerstand. Want als coöperatief, en daar was het doden van de gebeurtenissen die hebben geleid, hetzij door de suikerfabrieken die het gedaan heeft, het was op hem, dat de Regent Kediri, die gedood. Omdat hij niet het deed, dus hij vocht terug. Omdat de wapens en versterkingen van soldaten heel weinig, dus koos hij ervoor om te vluchten naar het zuiden Kadiri, bedoeld om opnieuw te ontwikkelen tactieken voor een moment te nemen het gevecht. Helaas, het lot van andere praten. Hij werd gevangen en verbannen naar Manado op Sulawesi tot hij stierf en werd daar begraven. Daarom ook wel aangeduid als Kanjeng Manado.Tenminste, het is het verhaal dat ik gehoord heb over en weer over van kindertijd naar kindertijd in Kandat Kediri. Niet alleen het verhaal van de grootvader, maar ook bij ouderen hebben allemaal hetzelfde verhaal in een verhaal menuturkannya. Ik heb zelf nooit kunnen zien Mbah Gleyor vormen. Tot in de jaren '80, met de bijnaam Mbah gleyor wagen was een klein gebouw in een smalle, 'griezelig'. Het blijkt dat het verhaal achter al dat er een meer sinistere, de regent die dapper tegen de indringers.Mbah GLEYOR: VAN griezelig, mystieke, occulte object dat moet worden TOURIntensivering van de jaren '90, ik zie nog steeds hoe Mbah Gleyor bijna geen verschil met het lot van 70-80s Mbah jaar. Het bouwen van een sombere, kijk wat ze zijn behandeld door een conciërge, nuchter, ook. Alleen Kandat dorpsbewoners die zich bezighouden met het lot van de Mbah Gleyor. Reken er niet op de overheid. Zal zeker geen invloed op de regering. Niet het maken van geld, in plaats daarvan moet het geld als een onderhouds-fonds.De behandelingen zijn zeer verschillend toen de regering zorg te dragen voor de site gemaakt van steen, zoals de tempels en andere archeologische sites, voor de hand liggende ordelijke geschiedenis. Misschien is de notie van de overheid, en de Regent Mbah Gleyor alleen legendes, geen geschreven of andere artefacten die kan een verwijzing zijn. Ja in welke speciale aandacht van de overheid. Toch zijn er tal van andere belangrijke kwesties die moeten worden ongemerkt, zoals het lot van de gewone. Jaren '90 was, voor de eerste keer kon ik direct Mbah Gleyor vorm en gestalte te zien. Door toestemming te vragen aan de vertegenwoordiger / Kuncen, of de persoon belast met de zorg voor de Mbah Gleyor.Dag Dig Dug goed deze borst, toen het begon te gaan in het bouwen van een huis een thuis eenvoudig gedeg deels ommuurd bakstenen muren en tegelvloeren. De Kuncen vertelt, een verhaal dat bijna hetzelfde is als mijn grootvader vertelde me ooit decennia geleden. Het invoeren van het huis plaats van Mbah gleyor thuis, in de middag toen het was niet eng meer. In feite is de indruk is 'heilig'. Het kan zijn dat, in 80-jaren '90 cheat bij het gokken is nog steeds een favoriet van de samenleving, veel mensen die komen naar de plaats om het codenummer staart te vinden.Velen van hen hebben gepleegd aangeduid als 'Nepi', stil de hele nacht. Een vuurpot / vuur met houtskool en wierook rook kebulan is het bewijs. Hoewel op die dag, de geur en de resterende residu nog steeds rook van wierook en de geur van deze kale neus. Dat is een beeld van wat er gebeurde in de vroege tot midden jaren '90.Sinds eind jaren negentig, des te meer veranderd. Het is niet langer degenen die komen naar het occulte en mystieke belangen opnieuw. Verschoven naar 'nieuwsgierig' te bezoeken, vooral voor degenen wiens belang is het verhaal van een groot verhaal in het verleden, of in ieder geval het algemene publiek die echt willen, waar de Mbah gleyor te leren kennen. Samen met het verstrijken van de tijd, die hielp verschuiving het perspectief van de gewone mensen in de richting van voorwerpen die waren eens 'heilig' om niet zo zijn, dus het gebeurt Mbah gleyor. Nu, veel mensen die komen naar de site, omdat het wilde weten en zich te bewijzen de roem Mbah gleyor houten karren blijven duurzaam, ondanks bijna twee eeuwen oud, in een toeristische bestemming. Op zijn minst de lokale toerisme.Mbah GLEYOR: VOORMALIG REGENT hersteld BlitarMbah Gleyor, inderdaad slechts een houten wagen die wordt een voertuig voor Kediri Regent vroeger tijden. Waarschijnlijk niet erg waardevol voor de Regenten vandaag. Stel je voor, als de Regenten vandaag aan de wagen te gebruiken, zeker geen zin. Want, natuurlijk, ambtenaren zijn nu betere auto servicevertegenwoordiger voor het kantoor.Begin 2000, de voormalige Regent petilasan dit Kadiri hersteld. Word wakker het huis een thuis-special als de beschermer van Mbah Gleyor, zoals een mini-tent. Op de voorgrond stond een mushala. Verrassend, die bouwde een huis een thuis is het niet de overheid Kediri, maar Imam Muhadi, een voormalige regent die nooit struikelen Blitar corruptiezaken. Dus wat te doen met Imam Muhadi Gleyor Mbah, die heeft gediend als regent Blitar het?Mbah Gleyor alleen aanduiding voor hout winkelwagen nu bijna twee eeuwen oud. De naam "gleyor" is overgenomen uit het Javaanse woord 'gleyar-gleyor ", wat belak-turn, of lopen met een rechte geenszins. Dit komt omdat de wielen zijn gemaakt van hout geconserveerd met asnya draaien. Kijkend naar de bestaande passagiersruimte, in vergelijking met een zetel in de auto of koets, zag er nog veel meer smal. Van telisik die ik ooit heb gedaan tot 2008, verklaarde dat Mbah Gleyor voertuig dat wordt gebruikt om te ontsnappen is een voertuig Regent Kadiri Djojohadiningrat *.De Regent berhadil gearresteerd en verbannen Nederlandse krachten en verbannen naar Manado, was regent's vrouw en andere familieleden met succes beveiligd door Ki Nala, zijn houten kar driver "Mbah Gleyor". Regenten en de vrouw en familie veilig gesteld moesten worden, door Ki Nala Slemanan verborgen in het gebied, entreegebied Blitar, net ten zuiden van de regio Kandat.Na de inspanning om de Regent families veilig naar het gebied Slemanan Djojihadiningrat over, Ki Nala terug naar de wagen Kandat aan de werkgever te behandelen tot aan het einde van zijn leven. Zelfs tersebutkan dat Ki Nala was een van de 'Chronicle voetstuk' want dan hadi plaats die bekend staat als Kandat. Is het omdat de priester die was geworden Regent Muhadi Blitar kwam uit Slemanan of geen relatie met de Regent Kediri pertauatan afdaling, toen was hij bereid om een mini-hal huis te bouwen voor Mbah Gleyor? Er zijn geen gegevens over.Mbah GLEYOR: MAG (SO) OBJECT TOERISMEHouten karren genoemd Mbah Gleyor, kreeg ook een andere bijnaam is "Glinding". Dorp wegen zijn precies zich tegenover zijn nu geplaveid, en is verbonden met de hoofdas weg Kadiri - Blitar. Terecht de aandacht van de overheid, waar de locatie zich bevindt. Ofwel zou worden ingedeeld in wat toeristisch potentieel, maar het is goed wanneer het regentschap nemen constructieve stappen om het te laten gebeuren. Het kan door het doen van restauratie houten wagen die in vele delen van de poreuze deel, uiteraard begon met de behandeling van deskundigen in het vakgebied.Dan, met een maximale promotie en gelijkwaardig aan de blootstelling van de bevordering van duurzaam toeristisch potentieel van anderen in het district Kediri, het is niet onwaar. Of misschien nu gedaan? Onvoorstelbaar voor mij, veel toeristen komen naar de site, dan kunnen ze lezen verschillende verhalen over het bestaan en de Regent Mbah Gleyor het display of in de vorm van folders, boeken of speciaal gemaakt legenden over. Lik op stuk, als het al is de restauratie gedaan, didesainkan ook een miniatuur souvenirs Mbah Gleyor vorm die kan worden gekocht door de bezoekers, maar ook t-shirts gemaakt met de belangrijkste afbeelding Mbah Gleyor.Eigenlijk niet een kwestie van een poging van uitbuiting, zoals beschreven in de diverse souvenirs en souvenirs van zijn. Verre van dat, eigenlijk is er een ketauladanan die kunnen worden getrokken voor de huidige generatie van het verhaal van de Regent en zijn Mbah gleyor. Een van hen is, de geest om de strijd om de indringers te nemen, wanneer het onder het mom van samenwerking, maar werkelijk van plan om te domineren. Moed bij het nemen van maatregelen die moeten inspirerend zijn voor iedereen op te treden in deugd, om de mensen die zij leiden.Toch, naast een groot aantal verhalen langs de Gleyor Mbah en zijn regent werd het verhaal van erfelijke verbruik Kandat burgers, poging om het verhaal te schrijven met verwijzing naar een geldige resource is een must, zodat later werd opgeslokt door het verhaal van een nieuw verhaal in de tijd. Er is weer een verhaal over roem Mbah Gleyor dat ook ik tot nu toe opgemerkt, is over de overdracht van Mbah Gleyor naar de locatie nu.Verteld, houten karren, volgens sommige versies getrokken door een paar stier. Terwijl andere verhalen getrokken door een paar van de grote grote mannelijke buffel. Vroeger houten karren zijn gelegen in het noordelijke deel van de weg (nu de manier waarop Watu Gede), vervolgens verplaatst naar een locatie die nu wordt genoemd de weg Glindhing diselatannya. Volgens de informatie die ik verzamelde, was er in die tijd in de jaren 1950, Mbah Matal is iemand die een verpleegkundige / Kuncen houten karren.Hij voelde dat de wagen werd verplaatst naar de huidige locatie. Inspanningen tot verwijdering zijn gedaan met behulp van twee buffels, maar verrassend genoeg niet semeterpun, houten karren kunnen worden verschoven. Geholpen door gedreven door een aantal dorpsbewoners, dan nog zou het niet bewegen. Einde verhaal, Mbah Matal trekt de kar zich met de hulp van zijn vrouw, kunnen doen. Verrassend weer, geloof het of niet, de weg voorbij voormalige Mbah Gleyor tot nu toe geen gras. Soebhanallah, een macht van Gusti Allah de Almachtige en de Almachtige. Ik heb het zelf gezien.Mbah GLEYOR & District DAY SO KediriGisteren, 25 maart 2011 is de verjaardag van Kediri tot en met 1207. Ik hoop alleen dat, Mbah Gleyor meer onopgemerkt en kunnen worden bewaard, de wijsheid die in de loop van het verhaal van zijn eigen verhaal. Wie dan wel? Natuurlijk, de dorpelingen en het district regering Kandat steunend op zijn district.Moment verjaardag, kan worden gebruikt als zelf introspectie voor peyelenggara de overheid ten dienste van hun gemeenschappen. Is het niet, behandelen en volg de reis van de Regent is hetzelfde als een goede daad? Erkenning is duur, dus als de wijk regering Kadiri in staat om deskundig team voor te bereiden op meer wordt grondig telisik Mbah Gleyor legende en zijn regent, werd een les in de toekomst voor toekomstige generaties, is het zeer verstandig. O, waar wacht je nog Kediri Regent?(Bentangwaktu)* Uit diverse bronnen, de naam op dat moment Regent Kediri is Djojohadinagoro en Djojohadiningrat.MBAH GLEYOR : LEGENDA YANG TERLUPAKAN (DILUPAKAN?)
GEROBAK BUPATI KEDIRI TAHUN 1850
Untuk apa mempelajari kisah, sejarah, legenda masa lampau atau apapun namanya, jika tidak dapat memaknai hikmah kisah itu untuk kehidupan dan peradaban yang lebih baik dimasa datang? Atau, tidak pernah sadarkah kita, bahwa dalam setiap kisah masa lalu tentu ada sebuah pembelajaran berharga bagi penghidupan di masa kini? Sudahlah, saya tidak akan pernah mempedulikan siapapun yang akan berpendapat mengenai berguna atau tidak-nya sebuah kisah masa lampau. Saya juga tidak akan kawatir jika ada pihak tertentu yang merasa ‘tidak setuju’ atau tidak sependapat dengan coretan saya ini. Anggap saja, ini tidak penting! Saya memulainya dari mana ya?
Baiklah dari bagian ini saja. Ini hanyalah sebuah kisah anak desa. Bocah cilik itu adalah saya. Menurut kakek nenek, bapak dan ibu, saya di lahirkan di desa Kandat, masuk wilayah kecamatan Kandat, Kabupaten Kediri di Jawa Timur. Kandat, terletak sekitar 15 kilometer selatan Kota Kediri, pada poros jalan penghubung antara Kediri dengan Blitar. Bulan Januari tahun itu, bidan yang membantu persalinan tak satu lokasi desa. Jadi harus dijemput pada jelang dinihari, dalam suasana hujan lebat, belum ada listrik. Pada ranjang besar berbahan besi, persalinan dibantu bidan, bukan di sebuah rumah bersalin atau rumah sakit, dinihari yang hujan lebat, di sebuah rumah besar pada bagian tengah rumah, saya lahir dengan selamat. Dan saya dibesarkan hingga usia lima-enam tahun dirumah itu. Kandat memang sangat memiliki arti khusus dalam jiwa ini.
Desa yang begitu menyenangkan. Pada bagian tengah terdapat jalur utama (poros) jalan utama penghubung Kediri – Blitar, rumah rumah berjajar sepanjang jalan kala itu sudah sangat padat. Sementara jalan jalan desa yang masuk kedalam, semuanya hampir tak beraspal. Terus memasuki arah dalam, hampir semuanya menuju ke lokasi persawahan dan tegalan. Di setiap ujung jalan desa dan jalan poros, selalu ada gerdu/ gerdon atau pos kamling, lengkap dengan kenthongan kayu yang besar. Setiap usai shubuh, terdengar klunthung klunthung, bunyi klunthung sapi penarik gerobak atau cikar. Ada yang menuju ke sawah, tak sedikit pula yang mengangkut sayur mayur ke pasar, yang terletak dibagian utara.
Demikianlah pemandangan sepintas setiap paginya, tahun 70-80an. Kini tentu berbeda. Lalu apa hubungannya, kisah masa pribadi ini dengan judul diatas? Ya tentu ada. Hanya bedanya, dulu belum terpikirkan judul itu. Karena memang belum bisa menulis, hanya sekadar bertanya dan terus bertanya. Apa, kenapa, dimana, mengapa dan seterusnya dan seterusnya. Sekarang saatnya untuk menuangkan beragam tanya masa lalu itu, pada masa kini.
MBAH GLEYOR : MENYERAMKAN
Iya. Demikianlah yang tergambar dari mata anak kecil. Bangunan kecil empat persegi panjang, berdinding gedeg/bilik bambu. Letaknya dijalan desa sebelah timur persis selurusan dengan jalan depan rumah kakek nenek tempat saya tinggal di bagian barat. Kini jalan desa itu diberi nama Jalan Glinding. Di jalan glinding itulah, Mbah Gleyor diparkir disebelah kiri jalan, pada tempat yang sepertinya tak dihuni.
Tahun 80an, sedikit terbuka pintu gedegnya sehingga siapapun yang lewat, tentu akan mengintip apa yang ada didalamnya. Saya biasanya bisa melihat itu, jika hendak berenang di sebuah sumber air/ kolam renang tradisional yang tak jauh lokasi Mbah Gleyor. Dan bisa dipastikan, sepulang dari mandi berenang itulah pertanyaan dan tanya demi tanya selalu muncul. Sesampai dirumah kakek nenek, saya menanyakannya kepada siapapun yang ada dirumah. Namanya anak kecil, nanya tidak pernah bosan dengan pertanyaan yang sama. Kakek bertutur, bahwa yang ada dalam bangunan yang saya sebut menyeramkan itu adalah Mbah Gleyor. Bukan makam seorang mbah – mbah (kakek kakek), tapi sebuah gerobak kayu. Konon katanya gerobak kayu itu adalah kendaraan Bupati Kediri abad 18an. Lalu mengapa terdampar di desa ini? Kakek menjelaskan, waktu itu sang Bupati meninggalkan pendopo-nya di Kediri dengan mengendarai gerobak beroda kayu itu, berusaha meloloskan diri dari kejaran tentara Belanda.
Sayangnya di sebuah tempat yang tak jauh gerobak itu diparkir, sang Bupati itu tertangkap. Maka, gerobak kayu itu sampai kini terdapat dan diamankan di desa ini. Sambil masih penasaran, saya terus bertanya, “ Kek, kenapa gerobak kayu itu masih disimpan dan dirawat?”. Kakek saya menjawab, “Gerobak kayu itu diyakini menjadi bagian perjalanan sejarah adanya desa ini. Sang Bupati yang terpaksa berhenti dan dihentikan pelariannya oleh tentara tadi, meninggalkan nama desa kita ini”. Saya makin tidak mengerti dengan penjelasan kakek. Ia meneruskan berkisah. Gerobak kayu Bupati Kediri, terhenti disebuah tempat yang saat itu masih semak belukar dan hutan belantara.
Pengikutnya menyebut tempat terhentinya pelarian itu dengan menyebut istilah “KANDEG”. Kandeg adalah bahasa Jawa untuk menyebut turunan dari kata “mandeg” yang artinya adalah berhenti. Sedang “kandeg” artinya adalah terhenti, atau dihentikan. Kelak kata “kandeg” itu menjadi “Kandat”. Kata “Kandat”, saya baru mengerti dan menyadarinya bahwa kata kandeg yang berubah pengucapannya oleh kebanyakan orang itu menjadi kata “Kandat”, yang kini menjadi nama desa tempat saya lahir. Pantas saja bila gerobak tadi dirawat oleh warga desa. “Tapi mengapa kek, sang Bupati tadi dikejar kejar tentara Kompeni Belanda?”, saya kembali bertanya. Kakek kembali menjelaskan bahwa, sang Bupati konon difitnah telah membunuh seorang pimpinan pabrik gula di Kediri. Sang Bupati memang terkenal sangat sangat tidak mau diajak kerjasama dengan Belanda sang penjajah.
Ia tidak mau menyerahkan tanah diwilayahnya untuk perkebunan tebu, demi kepentingan pabrik gula milik Belanda. Maka ia melakukan serangkaian pembangkangan dan perlawanan. Karena dianggap tidak kooperatif, dan terjadilah peristiwa terbunuhnya sang pimpinan pabrik gula itu entah oleh siapa pelakunya, maka ditimpakan kepadanya, bahwa Bupati Kediri lah yang membunuh. Karena ia merasa tidak melakukannya, maka ia melawan. Karena persenjataan dan bala prajurit yang sangat sedikit, maka ia memilih untuk melarikan diri ke arah selatan Kediri, dimaksudkan untuk kembali menyusun taktik untuk suatu saat melakukan perlawanan. Malangnya, takdir berbicara lain. Ia tertangkap dan dibuang ke Manado di Sulawesi hingga ia meninggal dan dimakamkan disana. Karenanya ia juga disebut sebagai Kanjeng Manado.
Setidaknya, itu adalah kisah yang pernah saya dengar berulang ulang sejak kecil hingga masa kanak-kanak di Kandat Kediri. Tak hanya cerita dari kakek, tapi juga pada orang orang sepuh semua memiliki kisah cerita yang sama dalam menuturkannya. Saya sendiri tak pernah bisa melihat wujud Mbah Gleyor. Sampai tahun 80an, gerobak yang dijuluki mbah gleyor itu adanya dalam bangunan kecil sempit yang ‘menyeramkan’. Ternyata dibalik semua kisah itu ada yang lebih menyeramkan, Bupati yang gagah berani melawan penjajah.
MBAH GLEYOR : DARI MENYERAMKAN, MISTIS, KLENIK HINGGA JADI OBYEK WISATA
Hingga menginjak tahun 90an, saya masih melihat betapa Mbah Gleyor hampir tak ada bedanya dengan nasib si mbah tahun 70-80an. Bangunan yang suram, kelihatan apa adanya, dirawat oleh seorang juru kunci, seadanya pula. Hanya warga desa Kandat yang peduli dengan nasib si Mbah Gleyor. Jangan harap pada pemerintah. Tentu tak akan berpengaruh pada pemerintahan. Tak menghasilkan uang, malah justru membutuhkan uang sebagai dana perawatannya.
Perlakuan yang sangat berbeda bila pemerintah merawat situs berbahan batu, misal candi dan situs purbakala lain, yang sudah jelas juntrung sejarahnya. Mungkin anggapan pemerintah, Mbah Gleyor dan Sang Bupati hanya sekadar legenda, tak ada artefak tertulisnya atau apapun yang bisa jadi rujukan. Jadi untuk apa diperhatikan khusus oleh pemerintah. Toh masih banyak persoalan penting lainnya yang harus terperhatikan, misalnya nasib rakyat jelata. Tahun 90an itulah, untuk kali pertama saya bisa melihat langsung wujud dan bentuk Mbah Gleyor. Dengan meminta ijin pada si juru kunci/ kuncen, atau orang yang dipercaya untuk merawat si Mbah Gleyor.
Dag dig dug juga dada ini, ketika mulai masuk ke bangunan sederhana berupa rumah rumahan berdinding gedeg yang sebagiannya tembok bata dan berlantai ubin. Si kuncen mengisahkan, sebuah cerita yang hampir sama dengan yang pernah dikisahkan kakek kepada saya puluhan tahun silam. Memasuki rumah rumahan tempat mbah gleyor, pada siang hari kala itu sudah tak menyeramkan lagi. Malah yang terkesan adalah ‘keramat’. Bisa jadi, tahun 80-90an kala judi togel masih menjadi kegemaran masyarakat, banyak yang datang ke tempat itu untuk mencari kode nomer buntut.
Banyak diantara mereka malah melakukan tindakan yang disebut dengan istilah ‘nepi’, berdiam diri semalam suntuk. Sebuah anglo/perapian dengan arang dan kebulan asap kemenyan adalah buktinya. Meski kala itu siang, aroma dan sisa sisa pembakaran kemenyan dan baunya masih tercium hidung telanjang ini. Itu adalah gambaran yang terjadi tahun 90an awal hingga pertengahan.
Semenjak sembilan puluhan akhir, semuanya makin berubah total. Sudah tak ada lagi mereka yang datang untuk kepentingan klenik dan berbau mistis lagi. Bergeser menjadi kunjungan ‘penasaran’ khususnya bagi mereka yang minat akan kisah kisah besar dimasa lampau, atau setidaknya masyarakat umum yang memang ingin mengetahui keberadaan si mbah gleyor. Seiring dengan perjalanan waktu, yang turut menggeser cara pandang masyarakat awam terhadap benda benda yang dulunya ‘dikeramatkan’ menjadi tidak demikian adanya, demikianlah yang terjadi pada mbah gleyor. Kini, banyak yang datang ke lokasi karena memang ingin mengetahui dan membuktikan sendiri kemasyuran mbah gleyor si gerobak kayu yang tetap awet meski sudah hampir berusia dua abad, menjadi tujuan wisata. Setidaknya wisata local.
MBAH GLEYOR : DIPUGAR MANTAN BUPATI BLITAR
Mbah Gleyor, memang hanya sebuah gerobak kayu yang menjadi kendaraan bagi Bupati Kediri jaman dulu. Mungkin sangat tak berharga bagi Bupati jaman sekarang. Bayangkan, jika Bupati jaman sekarang harus menggunakan gerobak itu, tentu tidak masuk akal. Karena, tentu pejabat sekarang lebih baik naik mobil dinas yang representative bagi jabatannya.
Tahun 2000an awal, petilasan mantan Bupati Kediri ini dipugar. Dibangunkan rumah rumah-an khusus sebagai pelindung untuk Mbah Gleyor, layaknya mini pendopo. Didepannya pun berdiri sebuah mushala. Anehnya yang membangun rumah rumahan itu bukan pemerintah Kabupaten Kediri, melainkan Imam Muhadi, mantan Bupati Blitar yang pernah tersandung kasus korupsi. Lalu apa kaitannya Mbah Gleyor dengan Imam Muhadi, yang pernah menjabat Bupati Blitar itu?
Mbah Gleyor hanya sebutan untuk gerobak kayu yang kini telah berusia hampir dua abad. Nama "gleyor" diambil dari istilah bahasa Jawa “gleyar-gleyor”, yang berarti belak-belok, atau berjalan dengan tidak lurus. Ini karena roda yang terbuat dari kayu utuh itu berputar bersama asnya. Melihat ruang penumpang yang ada, jika dibandingkan dengan tempat duduk di mobil atau andong, tampak jauh lebih sempit. Dari telisik yang pernah saya lakukan hingga 2008 lalu, disebutkan bahwa Mbah Gleyor kendaraan yang digunakan untuk melarikan diri itu adalah kendaraan Bupati Kediri Djojohadiningrat*.
Sang Bupati berhadil ditangkap tentara Belanda dan dibuang serta diasingkan ke Manado, sedang istri Bupati beserta anggota keluarga lainnya berhasil diamankan oleh Ki Nala, sang kusir gerobak kayu “Mbah Gleyor”. Istri Bupati dan dan keluarga yang diamankan tadi, oleh Ki Nala disembunyikan di daerah Slemanan, masuk wilayah Kabupaten Blitar, persis di selatan wilayah Kandat.
Setelah upaya pengamanan keluarga Bupati Djojihadiningrat ke daerah Slemanan usai, Ki Nala kembali ke wilayah Kandat untuk merawat gerobak sang majikan hingga akhir hayatnya. Bahkan tersebutkan bahwa Ki Nala termasuk salah seorang yang ‘babad alas’ untuk kemudian hadi tempat itu dikenal dengan sebutan Kandat. Apakah karena Imam Muhadi yang pernah jadi Bupati Blitar itu berasal dari Slemanan atau ada hubungan pertauatan keturunan dengan Bupati Kediri, lalu ia rela membangun mini pendopo rumah rumahan untuk Mbah Gleyor? Tak ada data mengenai hal tersebut.
MBAH GLEYOR : SEHARUSNYA (JADI) OBYEK WISATA
Gerobak kayu yang disebut Mbah Gleyor, juga mendapat nama sebutan lain yaitu “Glinding”. Jalan desa tepat yang berada didepannya kini telah beraspal, dan terhubung dengan jalan poros utama Kediri – Blitar. Sudah sepantasnya, mendapat perhatian dari pemerintahan dimana lokasi tersebut berada. Entah mau digolongkan dalam potensi wisata apa, tapi ada baiknya bila Pemkab mengambil langkah konstruktif untuk mewujudkannya. Upaya itu bisa dengan melakukan pemugaran gerobak kayu yang mulai keropos pada banyak bagian bagiannya, tentu dengan penanganan ahli dibidangnya.
Lalu, dengan upaya promosi yang maksimal dan ekspose yang berkelanjutan disejajarkan dengan promosi potensi wisata lainnya di wilayah Kabupaten Kediri, rasanya tidak-lah salah. Atau mungkin kini telah dilakukan? Terbayangkan oleh saya, banyak wisatawan datang ke lokasi, lalu mereka bisa membaca beragam kisah mengenai keberadaan Mbah Gleyor dan sang bupati-nya dalam bentuk display atau selebaran, atau dibuatkan khusus buku legenda mengenai hal itu. Gayung bersambut, jika kelak sudah dilakukan restorasi, didesainkan pula sebuah souvenir berupa miniatur Mbah Gleyor yang bisa dibeli oleh para pengunjung, pula misalnya dibuat t-shirt dengan gambar utama Mbah Gleyor.
Sebenarnya bukan masalah sebuah upaya eksploitasi yang dituangkan dalam beragam souvenir dan cindera mata-nya. Jauh dari hal itu, sebenarnya ada sebuah ketauladanan yang di bisa dipetik bagi generasi masa kini dari kisah sang Bupati dan Mbah gleyor-nya. Satu diantaranya adalah, semangat untuk melakukan perlawanan kepada pihak penjajah, manakala itu berkedok kerjasama, namun sebenarnya bermaksud untuk menguasai. Keberanian dalam melakukan tindakan inilah yang seharusnya menginspirasi bagi siapa saja untuk bertindak kebajikan, demi rakyat yang dipimpinnya.
Pun demikian, selain segudang kisah masa lalu si Mbah Gleyor dan Bupati-nya yang menjadi konsumsi kisah turun temurun warga Kandat, upaya menuliskan kisah dengan merujuk kepada nara sumber yang sahih menjadi keharusan, agar kelak tak tertelan oleh kisah kisah baru seiring perjalanan waktu. Ada lagi sebuah kisah mengenai kemasyuran Mbah Gleyor yang hingga kini juga saya catat, ialah mengenai pemindahan Mbah Gleyor ke lokasi sekarang.
Dikisahkan, gerobak kayu ini menurut beberapa versi ditarik oleh sepasang banteng. Sementara kisah lainnya ditarik oleh sepasang kerbau jantan yang besar besar. Dulunya gerobak kayu ini berada di jalan bagian utara (sekarang jalan Watu Gede), lalu dipindahkan ke lokasi yang sekarang diselatannya disebut dengan jalan Glindhing. Menurut keterangan yang saya himpun, tersebutlah kala itu tahun 1950-an, Mbah Matal adalah seseorang yang menjadi juru rawat/kuncen gerobak kayu.
Ia berfirasat agar gerobak itu dipindahkan ke lokasi sekarang. Upaya pemindahan telah dilakukan dengan menggunakan dua ekor kerbau, namun herannya tak semeterpun, gerobak kayu bisa bergeser. Dibantu dengan didorong oleh beberapa orang warga desa, tetap saja tidak mau bergerak. Akhir cerita, mbah matal sendiri menarik gerobak itu dengan dibantu sang istri, justru bisa melakukannya. Anehnya lagi, percaya atau tidak, jalan bekas yang dilewati Mbah Gleyor hingga kini tidak ditumbuhi rumput. Subhanallah, sebuah kuasa Gusti Allah Yang Maha Besar dan Maha Kuasa. Saya telah melihatnya sendiri.
MBAH GLEYOR & HARI JADI KABUPATEN KEDIRI
Kemarin, 25 Maret 2011 adalah hari jadi Kabupaten Kediri ke 1207. Saya hanya berharap, Mbah Gleyor makin terperhatikan dan bisa diawetkan, hikmah kisah yang terkandung dalam perjalanan kisahnya sendiri. Siapa yang melakukan? Sudah barang tentu, masyarakat desa dan kecamatan Kandat menumpukan pada pemerintah Kabupaten-nya.
Moment hari jadi, bisa dijadikan instropeksi diri bagi peyelenggara pemerintahan untuk melayani masyarakatnya dengan baik. Bukankah, merawat dan meneladani kisah perjalanan sang bupati ini sama halnya sebuah perbuatan baik? Pengakuan memang mahal harganya, maka jika pemkab Kediri mampu menyiapkan team ahli untuk melakukan telisik lebih mendalam mengenai kisah legenda Mbah Gleyor dan Bupati-nya, menjadi sebuah pembelajaran di masa datang bagi generasi penerus, sangatlah bijak. Tunggu apa lagi wahai Bupati Kediri??
(bentangwaktu)
*Dari beberapa sumber, menyebut nama Bupati Kediri kala itu adalah Djojohadinagoro dan Djojohadiningrat.
