GLAGAH & TEBU

foto dari http://gendhispethak.wordpress.com

Kapan anda terkahir makan tebu? Maksudnya, tebu batangan (lonjoran) yang baru saja ditebang dari kebon, lalu hanya dikupas bagian kulitnya dengan pisau atau alat lainnya, dan setelah nampak bagian dalam-nya kita memakan dengan potongan kecil kecil? Berasa manis dan segar, apalagi jika berair melimpah. Orang Jawa menyebutnya dengan “angkleg” saking manis-nya. Berbeda bila kita makan air tebu, atau tebu yang sudah diperas sebelumnya dengan mesin penggiling.

Sebagai anak buruh perkebunan sejak kecil saya menggemari tebu. Saking gemarnya, ada keasyikan tersendiri bagi saya menikmati tebu ini. Dari keluarga bapak dan ibu, memang berasal dari perkebunan. Bedanya, Orang tua bapak (kakek) bidang mesin pengelohan di pabrik. Sedang dari pihak ibu, kakek saya adalah orang perkebunan tulen. Maksudnya, sehari hari berkutat dengan urusan tebu mulai cocok tanam, pengolahan lahan, perawatan tanaman tebu, hingga panen pada musim tebang. Karena lingkungan dan sudah menjadi budaya itulah, rasanya setiap anak yang terlahir dan besar di wilayah perkebunan, tentu mengenal akrab tanaman tebu.

Yang paling utama adalah, kala musim kembang tebu. Kembang tebu disebut juga dengan GLAGAH. Glagah ini bentuknya memanjang lurus, seperti pensil. Panjangnya bisa mencapai dua meter. Sebenranya lebih tepat glagah adalah, batang bunga tebu. Karena pada bagian pucuknya, bunga tebu berwarna putih tipis layaknya tanaman padi padian lainnya. Glagah inilah yang menjadi bahan untuk membuat mainan anak anak.

Membuat mobil mobilan, membuat senapan, membuat rumah rumahan, semuanya berbahan tangkai bunga tebu. Sungguh mengasyikkan. Tangkai bunga tebu dipotong sekitar 10 – 30 centimeter, lalu disusun rapi hingga setinggi 5 centimeter. Kedua ujungnya di tusuk dengan biting dan diikat dengan karet gelang. Dibentuk menyerupai empat persegi panjang, sudah layaknya bodi kendaraan roda empat. pada bagian atasnya, disusun lagi menyerupai ruang kabin mobil atau truck. pada bagian sisi bawah sekaligus untuk penguat dipasang kerangka tambahan, dan disiapkan layaknya ban untuk roda, bahannya dari sandal jepit bekas. Jadilah mobil – mobilan.

Sepulang sekolah, dulu di perkebunan Djengkol (17 kilometer timur Kota Kediri), saat masih anak anak usia 10 tahun, pada musim kembang tebu, saya banyak membuat mainan ini. Mulai mobil jenis sedan, truck, bahkan bus, hingga model layaknya traktor. Setelah dipajang dan puas menikmatinya, bagian akhir dari permainan ini adalah, “adu mobil mobilan glagah”. Caranya, mobil mobilan yang kita miliki, berhadap hadapan dengan milik kawan lainnya berjarak maksimal 5 meter, kita lari dan keduanya harus bertabrakan. Maka…”Braaaak”, setelah “peristiwa tabrakan” berlangsung, dilihat mobil mobilan mana yang masih utuh, dialaha pemenangnya.

Kenangan ini, rasanya ingin berulang saya nikmati. Hanya dimana saya mendapat glagah sang bunga tebu ini? Penasaran dengan kerinduan mendalam akan glagah kembang tebu ini, saya searching. Takjub bukan kepalang, menemukan dokumen yang sangat sangat luar biasa menurut saya. Sebuah buku lama, yang ditulis oleh Augusta De Wit berjudul NATUUR EN MENSHEN IN INDIE dan diterbitkan pada awal abad 19 pada jaman Hindia Belanda, memuat sebuah gambar yang sekali lagi membuat saya terkaget kaget.

Sebuah foto tua, didalamnya terdapat dua orang pribumi buruh tebang tebu, sedang memang seikat pohon tebu saat panen. Bukan main tinggi dan besar tebunya. Selisik mendalam dokumen berbahasa Belanda ini menyebutkan bahwa, gambar itu adalah gambar panen tebu di Jawa Timur (Oost Java). Saya langsung membayangkan, bila tebunya sebesar dan setinggi dua kali lipat tinggi orang Jawa pada masa masa itu, seperti apa (sebesar dan panjang) kira kira glagah kembang tebu-nya ya?

foto dari : Augusta De Wit

Bila melihat foto tadi, dan dibandingkan dengan kwalitas tebu jaman sekarang, tak terbayangkan jauh bedanya. Seingat saya, tiga tahun lalu di Kediri saya pernah secara langsung makan tebu dari kebun. Tapi tak seperti gambar awal abad 19an ini. Ada lagi yang membuat saya kini makin bertanya tanya. Masih adakah anak anak di dusun, di desa desa, di perkebunan di bumi nusantara ini, yang masih memainkan dan membuat mainannya sendiri dari kembang tebu?

[bw|kandaters]

---

Wanneer heeft u voor het laatst gegeten suikerriet? Dat wil zeggen, suikerriet stokken (lonjoran) die net gesneden uit de tuin, dan gewoon geschild de huid met een mes of ander gereedschap, en het zien van de binnenkant van het eten we met kleine stukjes? Smaak zoet en fris, vooral als er water in overvloed is. De Javanen noemen het de "angkleg" het was zo lief. In tegenstelling tot wanneer we suiker water, of suikerriet te eten, dat is al eerder gedrukt door slijpmachines.

Als een klein kind plantage werknemers, aangezien ik graag suikerriet. Dus gemarnya een eigen preoccupaties voor mij om dit riet te genieten. Van de familie vader en moeder, is afgeleid van plantages. Het verschil, de vader ouders (grootouders) veld pengelohan machines in de fabriek. Welzijn van de moeder, mijn grootvader was een echte plantage. Dat wil zeggen, dag tot dag gang van zaken van suikerriet begon worstelen met bijsnijden, ruimtelijke ordening, de behandeling van suikerriet, om het oogstseizoen oogst. Omdat de omgeving en is uitgegroeid tot een cultuur die is, lijkt elk kind geboren en getogen in de plantage gebieden, zeker vertrouwde suikerriet.

Het belangrijkste is, wanneer de bloem cane seizoen. Suikerriet bloem wordt ook wel de Glagah. Dit Glagah rechte langwerpige vorm, als een potlood. De lengte kan bereiken twee meter. Sebenranya Glagah is preciezer, suikerriet bloemstelen. Omdat in de kiem, bloem dunne witte stok gewassen zoals rijst, andere granen. Glagah dat is het materiaal voor speelgoed van de kinderen te maken.

Maak speelgoed auto's, het maken van wapens, het maken van een huis een thuis, allemaal gemaakt van riet bloemstengels. Het was leuk. Bloemstelen van suikerriet gesneden ongeveer 10-30 centimeter, dan is keurig ingericht om zo hoog als vijf centimeter. Beide eindigt op spiesjes met bijten en gebonden met elastiekjes. De vorm van een rechthoek, het is net vier-wiel voertuig. aan de top, gerangschikt meer als een auto of vrachtwagen cabine ruimte. aan de onderkant van de versterker gemonteerd op een keer voor een extra kader, en bereid als een band om het wiel, het materiaal van de gebruikte flip-flops. Be auto's - speelgoed.

Na school, eerst bij de plantage Djengkol (17 kilometer ten oosten van Kediri), terwijl nog een kind leeftijd 10 jaar, het suikerriet bloem seizoen, maakte ik veel van dit speelgoed. Start sedan het type auto, vrachtwagen, bus en zelfs, naar een model als trekker. Eenmaal tevreden op het display en geniet ervan, is het einde van het spel, "Glagah speelgoed race auto". De truc, speelgoed auto's die we hebben, oog in oog met de andere broers die behoren binnen een straal van 5 meter, we liepen en ze moeten met elkaar botsen. Dus ... "Braaaak", na "collision event" plaats vond, te zien waar het speelgoed auto is nog intact, dialaha winnaar.

Dit geheugen, het voelt om te herhalen ik geniet. Precies waar ik de bloem cane Glagah dit hebt? Geïntrigeerd met een diepe verlangen naar Glagah bloem cane, was ik op zoek. Absurd verbazing, vond een document dat zeer ongebruikelijk is in mijn mening. Een oud boek, geschreven door Augusta de Wit met de titel Natuur MENSHEN EN IN INDIE en gepubliceerd in het begin van de 19e eeuw, Nederlands Oost-Indië tijdperk, bevat een beeld dat weer maakt me terkaget geschokt.

Een oude foto, waarin er twee autochtone werknemers snijden suikerriet, is inderdaad een bundel van suikerriet tijdens de oogst. Wat een grote hoogte en riet. Insteekdiepte van deze Nederlands-taal document stelt dat het beeld is een foto van suikerriet oogst in Oost-Java (Oost Java). Ik meteen dacht, toen de stok zo groot en hoog is als twee keer de hoogte van de Javaanse in die periode, wat voor soort (grootte en lengte) van ongeveer Glagah zijn wandelstok bloemen huh?

Wanneer je de foto hierboven te zien, en vergeleken met de kwaliteit van suikerriet tot het heden, onvoorstelbare veel verschil. Als ik me goed herinner, drie jaar geleden in Kediri ik nooit eet suikerriet rechtstreeks uit de tuin. Maar in tegenstelling tot de eerdere foto van deze 19an eeuw. Iets anders dat maakt me nu meer en meer vragen te stellen. Waren er meer kinderen in het gehucht, in de dorpen, op het landgoed op aarde deze archipel, die nog steeds speelt en het maken van hun eigen speelgoed uit suikerriet bloem?

MOTORLORRIE PERKEBUNAN

MOTORLORRIE
SUIKER / suikerrietplantage

Motorlorrie, ook wel relauto. Tot in de jaren 80, ik nog steeds het gevoel dicht bij de rit te genieten rond de boerderij of plantage gebieden om uit zelfs met dit voertuig. Dus denk eraan, had ook reisde van plantage Djengkol menmepuh in District Plosoklaten van de regio in het district Kandat Galoean Kediri. Vraag niet hoe lang, dat is duidelijk meer dan een uur. Een zeer lange tijd bij gebruik van andere voertuigen, zoals auto's of motorfietsen.

Remembering die dagen, de vader, die deel uitmaakte van plantage-arbeiders ijzer met vier wielen voertuig, was de bestuurder. Stoomtrein langs het spoor van suikerriet uit de garage in Djengkol emplacement, daarna zuidwaarts naar het gebied van doorvoer voor een moment bij de volgende nationale wateren Duwet emplacement, ga dan naar het westen te Galoean in Kandat. Vertrek locaties voorsprong op de middag tot de avond, ongeveer twee en een half uur.

Een andere naam Motorlorrie is Dreksi (Draizinen), kan dit voertuig worden gereden tot 60 kilometer per uur. Uur het maken van de reis is lang, zo voorbij met de trein transporteren suikerriet of andere soortgelijk voertuig, maar toch moeten zoeken naar de kruising en dubbelspoor, vergeet om te reizen in de plantage was er geen verkeerscontrole passerende voertuigen op rails, als een grote treinreis traject.

Motorlorrie, vroeger gebruikt als een voertuig voor inspectie van de sintel tuinen en kijk direct in het veld of het gebied van elke plantage. Spoorlijn - zijn, het verband tussen milieu van plaatsing of plantage suikerfabrieken met een afstand van ongeveer 70 tot 10 kilometer van de fabriek. Helaas is in het belang van efficiency nu het voertuig niet meer gebruikt. Als een grote trein, kan motorlorrie lopen vooruit en achteruit.

De eerste foto hierboven is een motorlorrie gebruikt in de Sugar fabrieken Jember Semboro in Oost-Java, die al sinds 1928 (Tropenmuseum fotocollectie). Terwijl de tweede foto (sorry beschadigde foto) is een foto genomen in Djengkol plantages in de jaren 1980. Ik herinner me, op dat moment nam ik deel aan deze foto.


===
MOTORLORRIE

PABRIK GULA/ PERKEBUNAN TEBU

Motorlorrie, disebut juga dengan relauto. Hingga tahun 80 an, saya masih merasakan menikmati perjalanan dekat sekitar perkebunan atau bahkan keluar area perkebunan dengan kendaraan ini. Jadi teringat, pernah pula menmepuh perjalanan dari perkebunan Djengkol di Kecamatan Plosoklaten ke wilayah Galoean di Kecamatan Kandat Kediri. Jangan tanya berapa lama, yang jelas lebih dari satu jam. Sebuah waktu yang sangat lama bila menggunakan kendaraan darat lainnya, missal mobil atau sepeda motor.

Teringat kala itu, bapak yang memang buruh perkebunan bagian kendaraan beroda besi empat ini, adalah pengemudinya. Menyusuri rel keretapi uap pengangkut tebu dari garasi di emplacement Djengkol, lalu kea rah selatan menuju daerah Wates selanjutnya transit sejenak di emplasemen Duwet, lalu menuju kea rah barat menuju Galoean di Kandat. Berangkat siang hingga lokasi jelang sore, kurang lebih sekitar dua setengah jam.

Sebutan lain Motorlorrie adalah Dreksi (Draizinen), kendaraan ini bisa dipacu hingga 60 kilometer per jam. Jam membuat lama perjalanan adalah, bila berpapasan dengan kereta pengangkut tebu atau kendaraan serupa lainnya, harus mencari persimpangan dan jalur ganda dulu, mengingat untuk perjalanan di perkebunan tidak ada pengatur lalu lintas kendaraan yang melintas di rel, layaknya perjalanan lintasan kereta api besar.

Motorlorrie, dulunya digunakan sebagai kendaraan para sinder kebun untuk inspeksi dan melihat langsung ke lapangan atau wilayah perkebunannya masing masing. Jalur rel – nya, menghubungkan dari emplacement atau lingkungan pabrik gula dengan perkebunan yang jauhnya sekitar 7 – 10 kilometer dari pabrik. Sayangnya, demi efisiensi kini kendaraan itu sudah tidak digunakan lagi. Layaknya kereta api besar, motorlorrie bisa berjalan maju dan mundur.

Gambar pertama diatas adalah sebuah motorlorrie yang digunakan di Pabrik Gula Semboro di Jember Jawa Timur yang beroperasi sejak 1928 (foto koleksi Tropenmuseum). Sementara gambar kedua (maaf foto rusak) adalah foto yang diambil di perkebunan Djengkol pada tahun 1980an. Saya teringat, kala itu saya ikut serta dalam foto ini.

SAWO MBAH CARIK KANDAT

SAWO (Sapodilla) & KINDERJAREN STORY

Het herenhuis, compleet met Mbale (paviljoen), een set van gamelan, gast precies vier pijlers stoelen in het midden van het hoofdgebouw, een zeer breed pagina wordt een plaats waar ze spelende kinderen in de middag. De voorpagina van de linkerkant, een grote, hoge Sapodilla boom. Terwijl de voorpagina rechterkant is een gewone-tegals. Het herenhuis kijkt uit over het dorp onverharde weg naar het noorden, het bestaan ​​in de jaren 70-jaren '80. Vandaag was het niet zoals beschreven aan het begin van dit paper.

Het huis was eigendom van Mbah Carik. Dat wil zeggen, siempunya oud was een Carik of secretaris van het dorp. Huizen Mbah Carik tip weg in de buurt van de snelweg die Kediri verbindt met Blitar, via Sambi. Hij had inderdaad Kandat dorp ambtenaren, District Kandat, Kediri. Hij heeft kleinkinderen, Arie zijn naam, hij was van dezelfde leeftijd als ik. Playmate als een kind.

Wilt u niet een verhaal over zijn Carik Mbah, ook niet op een set van gamelan ging meerdere keren per week en het spelen van een variëteit van het stuk uit de penabuhnya. Ook niet doen over een held Mbah Carik Kandat en vliegen een kite (vliegeren). Hij is goed in het maken van vliegers gapangan, om kite een marionet gezichten en anderen zijn zeer groot.

Vliegers die kunnen 24 uur non-stop dag en nacht vliegen tot vele maanden, in het bijzonder wanneer er geen regen. Van vliegeren te vliegen naar de hemel, het geluid van "nggoooooooong", de "luid geschreeuw 'een SENDAREN het doorbreken van de stilte van de nacht. Sendaren is een muziekinstrument van bamboe bogen, aan het einde van een touw uitgerekt geluid, meestal geplaatst op de vlieger.

Ik wil een verhaal over haar bruin en fruit. Sapodilla bomen zijn lang en groot zijn aan de linkerkant van het huis Carik Mbah, was onder de indruk van de armatuur en wingit. Ieder kind in het gebied op dat moment heb ik altijd diwanti gewaarschuwd niet te spelen onder de sapodilla boom als surub of vooruit maghrib. Zei de oudste, sapodilla boom die er een 'mbaurekso'. Blijkbaar is de raad van de oudere / oudsten onder de krachtdadige om 'bang' mij en mijn collega-kameraden in de 70-jaren '80 leeftijd. Het bewijs, elk voorafgaand aan de maghrib, Mbah pagina strip die sinds dag druk in de speeltuin knikkers, ga bak Sodor, verstoppertje, etc. gedrik, rustig. Kinderen zouden naar huis gaan per stuk.

Vreemd, na zonsopgang, voordat de kinderen zwemmen in de ochtend en naar school gaan, sapodilla boom die moet opnieuw worden bezocht. Hoewel niet op hetzelfde moment dat, het de neiging om vooraf aan elkaar. Wie is beter in de ochtend / mruput, zou hij vroeg een fortuin. Fortune in de vorm van sapodilla fruit dat door vielen voordat ze gebeten werd door een vliegende hond, of vleermuis. Sapodilla vrucht van deze Kandat Mbah strip, gebruikt om hele grote vuist volwassenen. Typisch, de vrucht die valt, zijn half-gebakken of kemampo, en zeker zoet. Onze kinderen op dat moment, kan erg lang voor deze fall-out zijn bruin. De term Leles!

DJIBOEN - JIMBUN KANDAT KEDIRI

JIBOEN = JIMBUN
Van Forest te verdringen

Typ het woord "JIBOEN" in google of andere zoekmachines. Het is gegarandeerd zult u niet vinden betekenis / betekenis van het woord. U voegt Kadiri, een "jiboen Kediri 'ongetwijfeld ook niet zal worden gevonden. EYD verandering als een "jibun Kediri 'niet zou worden gehaald, en zie betreffende vraag. JIBOEN zoekwoord is eigenlijk een inspanning die ik heb gedaan sinds 2004.

De enige geschreven document die ik ooit kreeg was, een soort van het verkeer rapport treinritten het vervoer van suikerriet, eigendom van een gepensioneerde suikerfabriek cinder tuin bij Kediri. Het document is nu dan nog niet in mijn handen weer. Het was een onzorgvuldigheid in het opslaan van belangrijke documenten.

Telisik Ik begon vanaf mijn nieuwsgierigheid op een gebouw in de jaren '80 nog overeind sterk. De vorm van het gebouw is niet rechthoekig, maar de vijfhoek. Zo hoog als de meeste standaard thuis. Elke zijde van de omtrek muur, dient als een raam wijd open zonder te dekken. Omdat de ene kant de andere muur, wijd open voor meer dan driekwart van de hoge muren als een entree, zonder deuren. Vorm van de bovenkant van het raam of deur is een halve cirkel. Vasthouden aan de rechterkant van de deur staat wijd open, een label dat de plaats van de ontwikkeling van merken. Gemaakt van gewone marmer, luidt: "JIBOEN 31 augustus 1930". Gewone mensen noemen het met JIMBUN kruispunt.

Volgens een bron / oude gepensioneerde suikermolen cinder, Jiboen naam is vermelding van de autoriteiten in de plantage, die vervolgens werd voornamelijk Nederlandse burgers die zich niet kunnen uitspreken van het woord JIMBUN. Ze waren meestal uitspreken Londo Londo JIBOEN / Jibun. Postal Monitor JIBOEN inauguratie op 31 augustus 1930 is belangrijk voor het toezicht en reizen per trein regelingen op het gebied, het verkeer was zo dicht vrachtauto's het vervoer van suikerriet.

Als voor de omringende gemeenschap, de naam van de plaats die nu bekend JIMBUN omdat het kruispunt tegenover de post is er het graf van Ki ageng Jimbun. Ki ageng Jimbun is een discipel en prins Diponegoro oorlog leger, die migreerden naar de regio zijn naoorlogse Diponegoro in 1830. Ki ageng Jimbun geloven pembabat bos in de regio een gehucht / dorp. Ki ageng Jimbun is een dorpsoudste op het moment. Zijn naam is vereeuwigd als de naam van de plaats, JIMBUN / JIBOEN.

Natuurlijk op dat moment met een andere Jimbun vandaag. Jaren '80, nog steeds (her) rustig, want het suikerriet vervoer per spoor is niet meer in werking is. Nu in Jimbun al drukke, openbare voorzieningen begon rij. Winkels, ziekenhuizen, benzinestations, scholen, enz..


POS-monitor JIBOEN Lori RIET
Bewijs van Greatness Sugar Industry

De deur staat wijd open met geen bladeren die deur, tegenover de richting van een kruispunt. Dit gebouw is gelegen is in het zuidoosten hoek van het kruispunt. Het gebouw was eigenlijk net een wachthuis en een monitor. Bekend als de monitor, want voor de plaats was druk als op de huidige situatie gebruikt worden om een ​​plaats om de treinreis van veld monitor aan rietsuiker fabrieken vervoer.

De positie van de kruising is nu opgenomen in de Village gebied Pule Kandat Kediri District, ongeveer 13 kilometer ten zuiden van Kediri. Een kruispunt met een hoge strategische waarde op het moment heeft, is ook aanwezig. Verbindingsweg tussen het noorden (Kediri City) zuid (Blitar) Oost (nationale wateren Kab.Kediri) west (Ngadiluwih Kab.Kediri). Jiboen of Jimbun, anders dan een verkeersknooppunt, is ook een rail kruising die verbinding tussen de suikerfabrieken in de omgeving Kediri.

Jimbun in noordelijke richting naar de suikerfabriek er Kediri nieuwe islamitische school. Naar het oosten richting Lumbu Plantation Resources (Ngancar) en Plantage Djengkol (Plosoklaten). Zuidwaarts in de richting van het emplacement Galoehan, dat eigendom is suikerfabrieken Ngadiredjo. Matige west naar Ngadiluwih. Spoorlijnen die nu niet meer gebruikt, zelfs niet daar. Misschien, de voormalige ex-pathok, lagers en de rest van zijn tracks (met bruggen) zal uitkomen op ongeveer Jimbun.

Niet ver van Jimbun naar het noorden, in wat nu ingevoerd Blabak Kediri, er vroeger een mini-emplacement worden. Zo ook in Jimbun eigen, naar het zuiden ongeveer 50 meter monitor, links van de weg. Emplacement als een grote treinstation. In emplacement riet het vervoer per spoor / vrachtwagens ten behoeve van de controles en opnieuw controleren van de apparatuur, vul water naar de verdamper-trein etc..

Te oordelen naar de post gebouw Jiboen monitor (lees; Jimbun) hoger was en een zeer breed boven het gemiddelde model nu een zekerheid na, zeker op dat het treinverkeer vanuit vier richtingen waren zo dicht. Treinen passeren van vrachtauto's die berlori suikerriet van de velden te worden vervoerd naar de suikerfabriek. Geen geheim als de 20-30 decennium-40s alle suiker molens op het eiland Java was instrumenteel in het draaien van de economische wiel van de indringers (Nederland). Suikerindustrie was echt de belle van het Nederlands-Indië in de wereldmarkt. De binnenlandse productie van suiker is opgenomen in de vijf grote suikerproducerende landen in de wereld.

Volgen hoe de Post was een van de bewijzen. Omschrijving Jiboen een stille getuige van de macht indsutri suiker in het grondwater, dat nu ligt in puin, zonder betekenis. Hij was daar omdat de tijd die nodig is om het verkeer te beheren reizen trein / vrachtwagen. Als reizen per trein is niet zo dicht ten eerste, wat maakt een gebouw 'zo groots als' het al was het maar om schaduw van de Waker van zijn cursus? Is het niet de post-en kleinbedrijf 'monkey house' is genoeg?

Postal Monitor Jimbun als een hoop gebouwen zonder betekenis. Waar nu de macht van onze suikerfabrieken? Waarom moeten we suiker importeren? Is het waar dat de suikerfabrieken verliezen? Waarom? Waarom en waarom? Vroeger was het suiker te exporteren. Nu de invoer van suiker.! Natuurlijk de vraag deze vraag niet beantwoord kan worden door Ki ageng Jimbun, laat staan ​​na JIBOEN monitor die werd ingewijd op 31 augustus 1930 is.

-----


JIBOEN = JIMBUN
Dari Hutan menjadi Keramaian

Ketiklah kata “ JIBOEN” di google atau mesin pencari lainnya. Maka dijamin anda tidak akan menemukan makna/arti kata tersebut. Anda tambahkan Kediri, menjadi “jiboen kediri” niscaya juga tidak akan ditemukan. Di ubah sesuai EYD menjadi “jibun kediri” pun tak akan ketemu dan merujuk sesuai yang dimaksud. Telusur kata JIBOEN ini sebenarnya sebuah upaya yang telah saya lakukan sejak 2004 lalu.

Satu satunya dokumen tertulis yang pernah saya dapatkan adalah, semacam sebuah laporan lalu lintas perjalanan kereta api pengangkut tebu, milik seorang pensiunan sinder kebun di pabrik gula di Kediri. Dokumen itupun kini tidak berada di tangan saya lagi. Sungguh sebuah keteledoran dalam menyimpan dokumen penting.

Telisik saya berawal dari keingin tahuan saya pada sebuah bangunan yang pada tahun 80an masih kokoh berdiri. Bentuk bangunannya bukan segi empat, namun segi lima. Setinggi rumah standar kebanyakan. Masing masing sisi tembok kelilingnya, menganga lebar berfungsi sebagai jendela tanpa penutup. Sedang satu sisi tembok lainnya, terbuka lebar lebih dari tiga perempat tinggi temboknya sebagai pintu masuk, tanpa daun pintu. Bentuk bagian atas jendela atau pintu ini adalah setengah lingkaran. Menempel di sebelah kanan pintu lebar menganga tersebut, sebuah label tanda pembangunan tempat itu. Terbuat dari marmer polos, bertuliskan “JIBOEN 31 AUGUSTUS 1930”. Masyarakat kebanyakan menyebut perempatan itu dengan JIMBUN.

Menurut salah seorang narasumber/dulu pensiunan sinder pabrik gula, nama Jiboen adalah penyebutan para pembesar di lingkungan perkebunan, yang kala itu sebagian besar adalah warga Belanda yang tidak bisa melafalkan kata JIMBUN. Mereka para londo londo itu bisanya mengucapkan JIBOEN/Jibun. Peresmian Pos Pantau JIBOEN pada 31 Augustus 1930 itu karena penting bagi pengawasan sekaligus pengaturan perjalanan kereta api di wilayah tersebut, saking padatnya lalu lintas lori pengangkut tebu.

Sedang bagi masyarakat sekitar, nama tempat yang kini dikenal JIMBUN itu dikarenakan di seberang pos perempatan tersebut ada makam Ki Ageng Jimbun. Ki Ageng Jimbun adalah murid sekaligus laskar perang Pangeran Diponegoro, yang hijrah hingga diwilayah tersebut pasca perang Diponegoro pada 1830. Ki Ageng Jimbun di yakini sebagai pembabat hutan kawasan tersebut untuk dijadikan sebuah dusun/desa. Ki Ageng Jimbun adalah seorang sesepuh desa kala itu. Namanya diabadikan sebagai nama tempat itu, JIMBUN/JIBOEN.

Tentu berbeda Jimbun kala itu dengan saat ini. Tahun 80an saja, masih (kembali) sepi, karena kereta api pengangkut tebu sudah tidak beroperasi lagi. Kini di Jimbun sudah padat penghuni, fasilitas umum pun mulai berdiri berderet. Pertokoan, Rumah Sakit, SPBU, Sekolah dll.


JIBOEN POS PANTAU LORI TEBU
Bukti Kebesaran Industri Gula

Pintu yang menganga lebar tanpa daun pintu itu, menghadap arah perempatan. Sedang bangunan ini berada di pojok timur selatan perempatan. Bangunan itu sebenarnya hanya sebuah pos jaga dan pantau. Disebut sebagai pantau, karena sebelum tempat itu ramai seperti situasi saat ini dulunya adalah tempat untuk memantau perjalanan kereta api pengangkut tebu dari ladang ke pabrik gula.

Posisi perempatan itu kini masuk dalam wilayah Desa Pule Kecamatan Kandat Kabupaten Kediri, sekitar 13 kilometer selatan Kota Kediri. Sebuah perempatan yang memiliki nilai strategis tinggi kala itu, juga kini. Jalan raya yang menghubungkan utara (Kediri Kota) selatan (Blitar) timur (Wates Kab.Kediri) barat (Ngadiluwih Kab.Kediri). Jiboen atau Jimbun, selain sebuah perempatan jalan raya, juga sebuah perempatan rel kereta api yang menghubungkan antar pabrik gula di sekitar kawasan Kediri.

Utara Jimbun menuju Kota Kediri terdapat pabrik gula Pesantren Baru. Ke arah timur menuju Perkebunan Sumber Lumbu (Ngancar) dan Perkebunan Djengkol (Plosoklaten). Arah selatan menuju Emplasemen Galoehan, milik pabrik gula Ngadiredjo. Sedang arah barat menuju Ngadiluwih. Jalur rel kereta api itu kini sudah tidak digunakan lagi, bahkan sudah tidak ada. Mungkin, bekas bekas pathok, bantalan dan sisa rel nya (bantalan jembatan) masih tersisa disekitar Jimbun.

Tak jauh dari Jimbun ke arah utara, di wilayah yang kini masuk Blabak Kota Kediri, dulu ada sebuah mini emplasemen. Pula di Jimbun sendiri, selatan pos pantau sekitar 50 meter-an, kiri jalan. Emplasemen layaknya stasiun kereta api besar. Di emplasemen kereta api pengangkut tebu/lori untuk keperluan cek dan ricek peralatan, mengisi air untuk penguap-an kereta dll.

Menilik bangunan pos pantau Jiboen (baca;Jimbun) yang sangat besat dan luas diatas rata rata sebuah pos satpam model kini, dipastikan kala itu lalu lintas kereta api dari empat penjuru arah itu begitu padat. Kereta tentu lalu lalang membawa berlori lori tebu dari ladang untuk diangkut ke pabrik gula. Bukan sebuah rahasia jika pada decade 20-30-40an semua pabrik gula di pulau Jawa berperan penting dalam memutar roda ekonomi sang penjajah (Belanda). Industry gula saat itu benar benar menjadi primadona Hindia Belanda di pasar dunia. Produksi gula negeri ini masuk dalam lima besar Negara Negara penghasil gula di dunia.

Betapa Pos Pantau tadi menjadi salah satu buktinya. Pos Jiboen saksi bisu sebuah keperkasaan indsutri gula di tanah air, yang kini tinggal puing tanpa makna. Ia ada karena kala itu dibutuhkan untuk mengatur lalu lintas perjalanan kereta api/lori. Jika perjalanan kereta api tidak sepadat dulu, untuk apa membuat bangunan ‘semegah’ itu kalau hanya untuk berteduh para waker-nya saja??? Bukankah pos seukuran ‘rumah monyet’ sudah cukup?

Pos Pantau Jimbun bagai seonggok bangunan tanpa makna. Kemana kini keperkasaan pabrik gula kita? Mengapa kita harus impor gula? Benarkah pabrik gula merugi? Kenapa? Kenapa dan kenapa ??? Dulu bisa ekspor gula. Kini impor gula.!!! Jelas pertanyaan pertanyaan tadi tidak bisa dijawab oleh Ki Ageng Jimbun, apalagi pos pantau JIBOEN yang diresmikan pada 31 Agustus 1930 tersebut.

//bw//

GALOEAN KANDAT KEDIRI

GALOEAN KANDAT

Galuhan, kan nu alleen bekend als een plaats in District Kandat Kediri Oost-Java, die identiek is met de voormalige Nederlandse fabriek complex. De voorkant van het complex van deze fabriek, die nu het hoofdbureau van politie en de District Office Sector Kandat volgende Kandat hoofd Kandat officiële residentie, was vroeger de Administratieve Kantoor Plantation Sugar Factory als op het moment van de Nederlands-Indië. Als nu de achterkant wordt nog steeds gebruikt door de Sugar Factory Ngadiredjo (PTP 10), misschien omdat een herziening van de geschiedenis is zo sinds de oprichting van dit emplacement is dial-in om (Ngadiredjo / West), (Kediri / pension / Noord), Oost (Duwet / Djengkol) . Tot in de vroege jaren '80, stoomtreinen transporteren suikerriet, zelfs nog doorkruisen deze regio.

Alleen maar op te schrijven mijn zoektocht door het verzamelen van gegevens via een verscheidenheid van bronnen, alle gegevens uit Nederland, was er dat tot Kandat verwees ook naar de staanplaats Galoean. Kandat zo belangrijk is, bouwde hij een stoom-trein stopt voor het vervoer van suikerriet en andere gewassen plantage, om naast de molen om een ​​commodity export van goederen (suiker) te produceren.

Nog herinneren dat het einde van de jaren '70, toen de grond kwam te openen, en de mensen verzamelden zich rond Kandat menyemut in Galuhan spektakel aan de verschillende attracties in de "Open Partij Grind" te zien, is er de entertainment volkskunst, ook een nacht markt. Menigte, nu natuurlijk is er niet meer.

Wanneer het zich op de locatie van de Main Administratie Kantoor, die nu een Mapolsek en District Offices, kan worden waargenomen vanaf de noordelijke en zuidelijke delen van de pagina's zo breed, met ingang van het noorden en het zuiden, de weg gebogen vorm van de letter "U", compleet met prachtige tuinen en mooi op dat moment, althans op basis van de documenten in de jaren 1890 tot 1942.

Veranderde toen de jaren 1942 - 1945 toen Japan Indonesië bezette. In de twee mas aperang deze wereld, niet alleen het veranderen Kandat emplacement, maar ook andere eerder gecontroleerde emplacement Nederland. Tijdens de Japanse bezetting, Galoean genaamd "interneringskamp Galoean". Deze plaats, geïsoleerde honderden van Londo en zijn familie, voordat ze terugkeren naar hun land van herkomst naar Nederland. Praktisch, 1942-1945 in Galoean niet meer opereren als een onderdeel van de suikerfabriek Ngadiredjo.


Net als het vluchtelingenkamp, ​​waren honderden mensen met strikte controle en het onderhoud van super "alert" van de Japanse bezetting regering. Afgebeeld, het complex dat het emplacement fabriek was in de woningen en de Londo's. Deze plaats, vrijwel alle activiteit plaatsvond. Tot de levering van levensmiddelen moeten ze zelf uit te proberen. Missaal, waarvan zij worden opgevangen melkkoeien voor melk, naar de kapper bestaat zelfs in de inheemse en complexe skeitar deze interneringskampen.

Het verhaal van Galoean Kandat Refugee Camp, maakte een indruk op meer dan 15 handgeschilderde tekeningen / schetsen van F. Douwes zijn nu netjes opgeslagen in het Tropenmuseum Nederland. Wat intrigeerde me, er is een beeld dat vertelt over de internering Radio Kandat op de site, het enige hulpmiddel gemaakt in Atjeh zender, of radio-uitzendingen, maar Kandat memancarnya in Atjeh?